a tiger in the zoo summary in assamese

চিৰিয়াখানাত বাঘৰ দুৰ্দশা এই কবিতাটোত দেখুওৱা হৈছে। ইয়াত বাঘটোক এটা পিঞ্জৰাত ভয়ংকৰ অৱস্থাত দেখুওৱা হৈছে। চিৰিয়াখানাৰ বাঘটোৱে ইয়াৰ পিঞ্জৰাৰ দ্বাৰা অনুমোদিত সীমিত স্থানত খোজ কাঢ়ে। তেওঁ কেইটামান পদক্ষেপ ল’ব পাৰে। 

তেওঁৰ শৰীৰটো পটিযুক্ত, আৰু সেইবোৰ দৃশ্যমান। তেওঁৰ হাতৰ ভৰিবোৰ মখমলীয়া ৰেচমী। ওৰ ভেলভেট প্যাডেহাল প্যাডে হাঁটতে থাকতে, কোনো শব্দ নকৰে । সাধাৰণতে, বাঘটো নীৰৱ কিন্তু খং কৰে।

কবিয়ে পৰামৰ্শ দিছে যে বাঘটোক পিঞ্জৰাত ৰাখিব নালাগে কিয়নো ই ইয়াৰ প্ৰাকৃতিক বাসস্থান নহয়। ফলস্বৰূপে, পিঞ্জৰাবদ্ধ বাঘটো মানুহৰ উৎপীড়নৰ ভুক্তভোগী। বাঘক সাধাৰণতে জোপোহাৰ তলত বা পানীৰ পুখুৰীৰ ওচৰৰ দীঘল ঘাঁহত বহি থকা দেখা যায়। ফলস্বৰূপে, বাঘটোৱে নিজৰ চিকাৰ, যেনে হৰিণ, পানী খাবলৈ ওচৰ চাপি বজাই ৰাখিব পাৰে আৰু ফলস্বৰূপে, ঘাঁহৰ মাজেৰে লাহেকৈ কাটি বধ কৰিব পাৰে। 

কবিয়ে সকলো মানৱজাতিৰ আগত প্ৰকাশ কৰিব বিচাৰে যে বাঘটো বনৰীয়া, পিঞ্জৰাত নহয়।
কবিজনে এইটোও পৰামৰ্শ দিছিল যে – বাঘটো জংঘলৰ কাষত গাওঁখনৰ ওচৰত বহে। ই ইয়াৰ ৰেজৰ-তীক্ষ্ণ বিষদাঁতবোৰ জ্বলাই, নখবোৰ বেৰ কৰি আৰু খঙত হাহাকাৰ কৰি পাৰ হৈ যোৱা সকলক ভয় খুৱাব পাৰে।

এটা কংক্ৰিট কোষত বাঘৰ দুৰ্ভাগ্যজনক দুৰ্দশাৰ বাবে, কবিজনে গভীৰ দয়া অনুভৱ কৰে। কংক্ৰিট চেলৰ মজবুত দণ্ডৰ বাবে টাইগাৰ পলাই যাব নোৱাৰে। ফলস্বৰূপে, বাঘৰ শক্তি কাৰাগাৰৰ পিছফালে সংযত হৈ থাকে। এই সকলোবোৰ পৰিস্থিতিয়ে বাঘটোক অতিথিসকলৰ প্ৰতি আগ্ৰহ হেৰুৱাই পেলায়। আৰু তেওঁ পিঞ্জৰাৰ সীমিত স্থানত বিচাৰি ফুৰিছে।